ÇAYIRÇUKUR-ŞENDERE HEP BERABER ELELE

                     KÖYÜN KURULUŞU VE TARİHİ GELİŞİMi

       Çayırçukur köyünün kuruluşu ve tarihi gelişimi oldukça eskiye dayanmaktadır. Köyün ilk olarak iskan edilmesi 18. yüzyıla dayanmaktadır. O halde diyebiliriz ki Çayırçukur Köyü’nün 250 – 300 yıllık bir mazisi vardır. Bu süreç içinde köy gelişerek bugünkü halini almıştır. Köy göç eden Görele halkının buraları yayla güzlek alanı olarak kullandığı ve yerleşime bilahare açıldığını biliyoruz. Köy köken olarak Çepni Türklerine dayanmaktadır.

       Çayırçukur köyü ilk olarak Garipdere Mahallesi, Tutluca mahallesi Çöplüce mahallesi,ismirli mahallesi,ve düz köy mahallesi olarak yerleşime açılmıştır.Yakın dönemde(1994) yılında Garipdere Şendere ismini alarak köy tüzel kişiliğine sahip olunca nüfus olarak da toprak olarak da ikiye bölünmüştür .Çayırçukur köyüne ismini veren ise köy meydanının düz araziden ibaret olup önceleri çayır oluşundan,köyün bitiminden itibaren yine yamaçların ve iniş-çıkışların oluşu itibarıyla bu coğrafi özelliğinden dolayı her iki kelimeyi barındırdığı için tahmin edilmektedir.Köyün gelişimi Cumhuriyet yıllarına dek sürmüştür. Birinci Dünya Savaşı sırasında köyün de içinde bulunduğu bölge Ruslar tarafında işgal edilmek istenmiş,hatta kabak tepe ye karargahını kurmuştur. fakat Rusya’da çıkan Bolşevik ihtilali ve Türk ordusunun ibret verici Taarruzu karşısında çekilmek zorunda kalmışlardır. Köyde yapım tarihi bilinmeyen çok eski bir cami vardı. 10.05.1995 tarihinde yandı. Eski yıllara dayanan kilise yatakları olduğunu biliyoruz. Ayrıca Osmanlı ve daha önceden işletilmiş maden ocakları vardır.fakat işletilmiyor .dört tanede yapım tarihi belli olmayan çeşme vardır.

       Her mahalleye yeni yapılan birer camii , 2 adet değirmen ve çok sayıda taş fırın mevcuttur. Köy karayoluna Adnan menderes döneminde, elektriğe 1980 li ve telefona ise 1990 yıllarda kavuşmuştur. Internet 2008 yılında kullanıma sunulmuştur. Köy sakinleri genelde maaşlı insanlardan ibarettir. ya emekli olup köyüne dönmüş ya da yakın yerlerde memur-işci olarak çalışmaktadır. Ayrıca sanayisi yoktur.

YERLEŞME ŞEKLİ VE MESKEN TİPLERİ

Çayırçukur köyünde dağınık yerleşme hakimdir. Arazinin düz ve geniş olması herkes kendi arazisi üzerine ev yapma kolaylığını sağlamıştır. Meskenler yapı malzemelerine göre ikiye ayrılırlar. Bunda da şüphesiz köyün karayoluna sahip olmasının önemi büyüktür. 1980’lere kadar köyde çamur dolgu, taş, kereste, toprak gibi malzemeler kullanılmaktaydı. 1980’lerden sonra dere kumu, çimento, çinko, demir, tuğla gibi malzemeler kullanılmaya başlanmıştır.

Planlara göre evler iki buçuk katlı olup, alt kat hayvanlar için ahır olarak kullanılmaktaydı. kaba inşaat olarak kullanılan ahır, bazılarında ahşap döşeme ,aydınlatmak için 30x30 pencere (köz melik) bırakılırdı.orta kat ise genelde iki veya üç oda ve ocaklığın içinde olduğu mutfak olarak da kullanılan salondan oluşur. buçuk yani üst kat ise hayvanların kışın yiyeceği (yeygü) koyulurdu. Çatının üzeri yağmur ve karın yere düşmesi için ters “V” şeklinde yapılmaktaydı. Örtü malzemesi olarak ise önceleri hartama daha sonraları ise çinko kullanılmıştır. Eski tip evlerde genellikle bir veya iki tane pencere bulunurdu. bu pencerelerde mümkün olduğu kadar dar yapılırdı . bunların yapı malzemesi tamamıyla ahşaptı. Dış kapının hemen üzerinde içeriye ışık girmesi için ayrıca pencere konulurdu cam yerine genellikle de muşamba (naylon torba) ile örtülürdü. Dış kapıda taştan eşik bulunurdu. Evin içindeki odalar birbirinden ahşap malzemeyle ayrılmıştır.her evin kapısında muhakkak harman bulunurdu.

Evin ocaklık diye tabir edilen kısmında yukarısı dar aşağıya doğru genişleyen ve kemer adı verilen duman bacası bulunurdu. Kemerden ocağın üzerine, ocaktan 1 m. Yüksekliye kadar zincir iner ve bu

zincirin iki yanı veya ucu çengelli idi. Bu çengellere kazan asılır su ve hayvan yalı kaynatılırdı.(tabi şimdi kibar yapılarak aynı modelden şömine yapılıyor). Saciyek (saç ayak) ise tencere koymak ve ekmek pişirmek için kullanılırdı. Eski tip meskenlerde ocaklıkta bulunan gaz lambası ve kibrit koymak için kullanılan bir nevi dolap görevini yapan “Çırakman” denilen bir bölüm bulunur.

Köyde yeni tip meskenler ise iki veya üç katlı olup meskenlerin planı ve kat sayısı ailenin ekonomik bütçesine göre değişmektedir. Yeni tip evlerde genellikle alt kat depo, samanlık veya odunluk olarak kullanılır. Çok ilginçtir ki, köyde (imkanı olanlar) bir eski evin yanında betonarme yeni tip bir ev yapmaktadır. Bunun için eski meskenlerin ahırı faal olarak kullanılmaktadır.

ÇAYIRÇUKUR KÖYÜ’NÜN COĞRAFİ KONUMU VE RESMİ SINIRI

Gümüşhane ilinin Kürtün ilçesine bağlı olan Çayırçukur köyü tipik bir Doğu Karadeniz köy özelliğine sahiptir. Kürtün’ün nüfus bakımından en büyük köyü olan çayır çukur 1990 lı yıllarda 450 haneden oluşmaktaydı .1994 yılında köy ikiye ayrıldığından bu günkü durumu hakkında tam istatistik tutulamamaktadır. Nedeni ise her yıl meskenlerin yenisi yapılıp,nüfus da sürekli gurbetçi akınına uğradığından . Kürtün İlçesinin Güneyinde yer alan köy İlçeden uzaklığı 11 km dir. Gümüşhane’ye 55 km uzaklıktadır. Köy idari bakımdan Kürtün ilçesine bağlı yüksekliği ise yaklaşık 1600 metredir.

Köy doğuda Harıt (Gündoğdu), batıda Şendere, güneyde güvende yaylası, kuzeyde ise Kürtün ilçesi ile sınırlandırılmıştır. Köyün etrafı ladin, çam, köknar, meşe ve gürgen ağaçları ile çevrilmiş alabildiğine yeşillerle kaplanmış bir alandır zaten köyün hemen yanından başlayıp ta Giresun’a kadar uzayıp giden örümcek ormanı mevcuttur.. Köyün güney sınırlarında yer alan kabak tepe’ nin doruk noktasında yedi şehitler diye tabir ettiğimiz Osmanlı rus harbinde şehit düşen vatan evlatları yatmaktadır.Ayrıca kabaktepe o yörenin en yüksek tepesidir. yüksekliği yaklaşık 2200 metredir.